En welk boek lag daar tussen de nieuwe boeken? 'De poppen van tante Hilde'!
Dat kon ik toch niet laten liggen?!
Manlief zei: 'Daar zijn onze kinderen toch al te oud voor?'
Ja, dat is waar, maar ze zijn zo schattig! Dat moest ik ook eens proberen!
Tussen het maken van een reeks handtassen op bestelling (waarover meer als de reeks is afgewerkt!), was het maken van zo'n popje een welgekome afwisseling.
De grootste uitdaging was nog gepaste roze stof vinden. Op een heel Stoffenspektakel vond ik helemaal op het einde gelukkig een rol katoen die wel kon dienen!
Het lijfje maken viel best mee, alhoewel er hier en daar nog wat schoonheidfoutjes verstopt zitten.
Het gezichtje creëren was best spannend, en niet zo makkelijk. Hier kan nog heel wat verbetering komen!
Maar dan stel ik nu vol trots aan u voor: Fientje!
Ze is wat dromerig, laat de grote mensenwereld aan zich voorbij gaan en kijkt vol bewondering naar de kleine dingen des levens: bloemen in de knop, een mier die op een grassprietje omhoog wandelt, de regendruppels die tegen de raam kletsen...
Ze kreeg een plaatsje op onze kast en ik weet nog niet zo goed of ze mag verhuizen... Misschien blijft ze wel gewoon dicht bij ons!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten